โซฟาแบบไหนดีที่สุดในโลก
ถ้าจะถามอะไรอีกเดี๋ยวค่อยถามแล้วกัน มา ช่วยฉันเก็บเนื้อกับหนังเสือก่อน ของพวกนี้ใช้แทนอาหารสำหรับสัตว์ เลี้ยงได้ด้วยนะ” พูดจบก็ลากซากเสือปลามาตัวหนึ่ง แล้วเอามีดทำครัว ออกมาจัดแจง โซฟาปรับนอน เตรียมเครื่องปรุงให้ดูเป็นตัวอย่าง
เมื่อกี้เขาเสียเวลาศึกษาไปเกือบสิบนาที ตอนนี้เลยเหลือเวลา ไม่มากนัก เฉินเพิงไม่อธิบายให้เสียเวลา แค่บอกให้ครุโฬทำตามที่เขาทำ ก่อนอื่นตัดหัวเสือออก จากนั้นผ่าตั้งแต่ท้องลงมาจนสุด แล้ว ค่อยตัดอุ้งเท้าทั้งสี่ข้างออก ก็จะได้หนังเสือที่สมบูรณ์หนึ่งผืน จากนั้นเอา ดีเสือออกมา ส่วนเนื้อเสือก็แล่เป็นชิ้นเล็กๆ แล้วใส่เข้าไปในกล่องคงความสด ท่าทางคล่องแคล่วชำนิชำนาญของเฉินเพิงทำเอาครุโพต้องถอนหายใจ ด้วยความทึ่ง
หลังจากยัดมีดทำครัวกับเขียงให้ครุโพแล้ว เฉินเพิงก็ลากเสือ ปลาหลายตัว โซฟา ที่หนังถูกทำให้เสียหายน้อยหน่อยมา ใช้มีดหั่นเนื้อแช่แข็ง ผ่าท้องล้วงเอาดีออกมาเหมือนที่ทำกับซากเสือปลาตัวก่อนๆ
ตอนที่เฉินเพิงล้วงเอาดีเสือออกมาจนครบทุกตัว ขบวนนักเวท และสัตว์ก็ประชุมกันเสร็จพอดี แล้วแต่ละคนก็มีอาการเหมือนครุโพเปียบ คือเบิ่งตาค้างตะลึงจ้องสิ่งที่สองหนุ่มกำลังทำ
เนื้องจากไม่มีเวลาว่างพอจะมาอธิบาย หลังจากล้วงเอาดีเสือ มาได้ครบแล้ว เฉินเพิงจึงเริ่มศึกษาซากของเสือเขี้ยวดาบต่อทันที จาก นั้นก็ดีอกดีใจเป็นการใหญ่เมื่อพบว่าเขี้ยวดาบก็เป็นวัตถุดิบเหมือนกัน พอเห็นว่าเหลือเวลาอีกไม่มาก ก็รีบตัดเขี้ยวของเสือเขี้ยวดาบอีกสองตัว มาไว้ก่อนท้นที
ในที่สุดคมพิรุณก็ทนสงสัยไม่ไหว อ้าปากทำทำ โซฟา index จะถาม ท้นใด นั้นแสงสีขาวก็สว่างวาบชิ้น นอกจากเสือปลาสามตัวที่ถกถลกหนังเรียบร้อยแล้ว ซากสัตว์อสูรที่เหลือได้หายไปจนหมด ความเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำให้คำถามที่คมพิรุณคิดจะถามถูกกลืนกลับลงไปทันที เพราะกลัวว่าจะไปรบกวนอะไรสองหนุ่มเข้า
ครั้นได้เห็นปฏิกิริยาของคมพิรุณ เฉินเพิงก็เผลอหัวเราะคิก แล้วนึกขึ้นได้ว่าทำแบบนี้ โซฟาราคาถูก มันเสียมารยาท จึงรีบกลั้นหัวเราะทันที เฉินเพิง รู้ดีว่าซากที่เหลือนี้จะไม่หายไปแล้ว นอกจากจะเน่าเร่อยไปเอง จึงพูดขึ้นว่า “ต้องขอโทษด้วยครับ! พอดีเมื่อกี้ผมต้องแข่งกับเวลา เลยไม่ได้ บอกอะไรพวกคุณ พวกคุณคงจะสงสัยล่ะสิ? น้องครุฑ นายก็เข้ามาด้วย มา! ฉันจะได้อธิบายแค่รอบเดียว ไม่ต้องอธิบาย1ซํ้าหลายเที่ยว”
ครุโฬเห็นวัตถุดิบกองใหญ่หายวับไปในพริบตาเดียว โซฟา ลด ราคา อันหมาย ถึงว่าซากพวกนี้มีเวลาจำกัด ก็กลัวว่าวัตถุดิบที่อุตส่าห์ได้มาพวกนี้จะ พลอยหายไปด้วย จึงถามขึ้นอย่างสงลัยโดยไม่ยอมหยุดมือว่า